Na het “fiasco” bij De Praktijk voor Psychologie te Deurne hebben we een “sitdown” met de praktijkondersteuner en de huisarts. De laatste komt met het idee om me door te verwijzen naar een psychiater in Rosmalen; hoewel niet echt langs de deur is hij een bekende van mijn huisarts en heeft ze bijzonder goede ervaringen met hem.
Een afspraak is verbazend snel gemaakt en een paar gesprekken volgen. Hoewel deze man veel indruk op me maakt, vooral vanwege zijn hoge intelligentie en doortastendheid, zijn de gesprekken niet makkelijk. Hij lijkt me constant te “prikken” en wacht dan geduldig op mijn reacties. Ik voel me al snel een rat in een laboratorium. Soms wordt ik zelfs ronduit boos. Ik heb duidelijk moeite met zijn methodieken.
Frequent belanden we in een discussie wat, mijns inziens, niet de bedoeling kan zijn. Maar op een of andere manier kan ik het ook niet ontwijken. Meer en meer krijg ik de indruk dat hij de discussies met opzet initieert om me te doorgronden.
Ik blijk er niet mee om te kunnen gaan. Ik word steeds bozer en blijf uren na de sessies kwaad en gefrustreerd. Wederom: dat kan niet de bedoeling zijn maar ik moet er iets mee doen.
Toch heeft hij nimmer mijn respect verloren. Ik besluit om het te beëindigen, op een fatsoenlijke manier. Ik maak een laatste afspraak en leg het hem uit; resoluut en zonder enige twijfel; geen ruimte voor discussie. Ik stop met de sessies. Hij waardeert mijn eerlijkheid en vastberadenheid maar betreurt dat ik stop; hij vindt dat we er nog niet zijn en nog een aantal stappen te zetten hebben. Mijn beslissing is echter genomen.
Maanden later krijg ik zijn rapportage onder ogen als ik mijn dossier bij de huisarts opvraag. Verbazend is dat hij meermaals opmerkt dat hij denkt aan autisme: “Dysthymie, levensfaseproblematiek, (vermoeden van autisme stoornis)“. Ik kan me echter niet herinneren dat we het daar over gehad hebben. Tevens springen een tweetal passages eruit die het hebben over “moeilijk leerbaar“. Ik kan dat niet zo goed plaatsen. Heeft het wellicht te maken met de discussies die we hadden? Dat ik me “verzet” en niet de kant op beweeg waar hij me wellicht wilde hebben? Dat ik me verzet tegen zijn diagnostische methodieken? Ik zal het wellicht nooit weten.
Hij besluit zijn rapportage met “Wellicht is aanvullend onderzoek naar een aan autisme verwante stoornis aangewezen.”. Toch gebeurd dit niet na het stoppen van de sessies. In plaats daarvan wordt ik doorverwezen naar het GGZ te Helmond. Een “klinisch psycholoog” neemt het over. Hierover meer in het volgende hoofdstuk “diagnose“.
Bezoeken: 39
