Waarom heb ik mijn blog Homo Autistica genoemd? Dat komt eigenlijk voort uit een van de sessies met mijn behandelaar na mijn diagnose: Ik vroeg haar waarom ASS als een “stoornis” staat beschreven. Er volgde een leuke discussie en inzichten werden uitgewisseld. Ik stelde dat misschien autisme wel de volgende stap in de evolutie zou kunnen zijn. Denk er eens over na: Homo Habilis > Homo Erectus > Homo Sapiens > Homo Autistica.
Elke stap is een stap met minder instinct, minder emotie en meer redenering. Natuurlijk was zij het niet (helemaal) met me eens maar het bleef in mijn hoofd.
Een van de vele gesprekken met mijn beste vriend en lotgenoot bracht uitkomst: Ik vroeg waarom ik aan mezelf moest werken. Ik vond dat er met mij niets mis was. De eeuwige tweespalt tussen “zuivere argumenten” en “de manier waarop” vermoeide me wel het meest. Mijn lijfspreuk was mijn hele leven al: “Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zeg, niet voor wat jij hoort“. Ik verweet vaak de toehoorder dat deze niet mijn redenering volgde, naar mijn argumenten luisterde, maar zich bezig hield met de emotie van het betoog en de persoon.
Mijn soulmate analyseerde het weer eens feilloos: “Omdat JIJ er last van hebt.“.
Zo simpel, zo analytisch. Ik had er zelf op moeten komen. Tjonge wat mis ik je.
